YARGITAY KARARI

T.C.

YARGITAY

5. CEZA DAİRESİ

E. 2011/5016

K. 2011/5024

T. 29.6.2011

• NİTELİKLİ CİNSEL SALDIRI ( Mağdurenin Akıl Hastalığının Hekim Olmayanlarca Anlaşılamaması - Sanığın Reşit Mağdurenin Akıl Hastası Olduğunu Bilerek Eylemlerini Gerçekleştirdiği Hususunda Yeterli Delil Bulunmadığı ve Atılı Suçlardan Beraeti Gerektiği )

• AKIL HASTALIĞI ( Hekim Olmayanlarca Anlaşılamaması/Nitelikli Cinsel Saldırı - Sanığın Reşit Mağdurenin Akıl Hastası Olduğunu Bilerek Eylemlerini Gerçekleştirdiği Hususunda Yeterli Delil Bulunmadığı ve Atılı Suçlardan Beraeti Gerektiği )

• CİNSEL İLİŞKİ ( Nitelikli Cinsel Saldırı - Mağdurenin Akıl Hastalığının Hekim Olmayanlarca Anlaşılamaması - Sanığın Reşit Mağdurenin Akıl Hastası Olduğunu Bilerek Eylemlerini Gerçekleştirdiği Hususunda Yeterli Delil Bulunmadığı ve Atılı Suçlardan Beraeti Gerektiği )

5237/m.102

ÖZET : Sanık ve mağdurenin birden fazla cinsel ilişkiye girdikleri, savunmalar ve tanık beyanlarına göre mağdurenin rızasıyla sanıkla beraber olduğu ve olayın meydana gelişi, ortaya çıkışı, şikayetin şekli ile mevcut deliller nazara alındığında somut olayda maddi zordan söz edilemeyeceği, sanığın ise mağduredeki akıl hastalığını bilmediğini ifade ederek, evlenme niyetinde olduğunu belirtip, buna ilişkin fotoğraf ve belge sunduğu gibi, mağdurede bir psikolojik bozukluk olduğuna ilişkin raporun da olaydan sonra alındığı ve Adli Tıp Kurumu 6. İhtisas Kurulu'nun raporunda ise var olan akıl hastalığının hekim olmayanlarca anlaşılamayabileceğinin mütalaa edildiği, bu itibarla sanığın reşit mağdurenin akıl hastası olduğunu bilerek eylemlerini gerçekleştirdiği hususunda yeterli delil bulunmadığı ve atılı suçlardan beraetine karar verilmesi gerekir.

DAVA : Nitelikli cinsel saldırı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından sanığın bozma üzerine yapılan yargılanması sonunda; atılı suçlardan mahkûmiyetine dair, İzmir 5. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 18.6.2010 gün ve 2010/34 Esas. 2010/133 Karar sayılı hükümlerin süresi içinde Yargıtay'ca incelenmesi sanık müdafii tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:

KARAR : Sanık ve mağdurenin anlaşarak 16.9.2007 tarihinde Ankara'dan İzmir'e kaçıp beraet eden diğer sanığın evinde kaldıkları, buradan Muğla ve Marmaris'e gidip tekrardan İzmir'e döndükleri, bu süreç içerisinde birden fazla cinsel ilişkiye girdikleri, savunmalar ve tanık beyanlarına göre mağdurenin rızasıyla sanıkla beraber olduğu ve olayın meydana gelişi, ortaya çıkışı, şikayetin şekli ile mevcut deliller nazara alındığında somut olayda maddi zordan söz edilemeyeceği, sanığın ise mağduredeki akıl hastalığını bilmediğini ifade ederek, evlenme niyetinde olduğunu belirtip, buna ilişkin fotoğraf ve belge sunduğu gibi, mağdurede bir psikolojik bozukluk olduğuna ilişkin raporun da olaydan sonra 1.10.2007 tarihinde alındığı ve Adli Tıp Kurumu 6. İhtisas Kurulu'nun 30.6.2008 tarihli raporunda ise var olan akıl hastalığının hekim olmayanlarca anlaşılamayabileceğinin mütalaa edildiği, bu itibarla sanığın reşit mağdurenin akıl hastası olduğunu bilerek eylemlerini gerçekleştirdiği hususunda yeterli delil bulunmadığı ve atılı suçlardan beraetine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı gerekçelerle mahkûmiyet hükmü kurulması,

SONUÇ : Kanuna aykırı ve sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümün 5320 Sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek C.M.U.K.nun 321. maddesi uyarınca, BOZULMASINA, bozma sebebine göre sanığın TAHLİYESİNE, başka suçtan tutuklu veya hükümlü değil ise derhal salıverilmesinin mahalline bildirilmesi için Yargıtay C.Başsavcılığına müzekkere yazılmasına, 29.6.2011 tarihinde sanığın atılı suçlardan mahkûmiyeti gerektiği sebebiyle Üyeler B. D. ile M. K.'nın karşı görüşüyle ve oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI OY :

Mağdurenin olay esnasında fiile ruhsal yönden mukavemete muktedir olamayacak derecede ruh hastalığına musap olduğu Adli Tıp Kurumunun raporu ile sabittir.

Mağdure 2.10.2007 tarihli savcılık anlatımında; kendisi ile ilgili her şeyi sanığa anlattığını ve ruhsal yönden rahatsızlığını bildiğini beyan etmiş, yargılamada da bu anlatımını doğrulamıştır.

Sanık ise; 27.11.2007 tarihli savcılık anlatımında, mağdurenin ruhsal tedavi gördüğünü bildiğini beyan etmiş, yargılamada verdiği 18.12.2008 ve 15.6.2010 tarihli dilekçelerinde mağdurenin bazı psikolojik sorunları olduğunu ve psikolojik tedavi gördüğünü bildiğini anlatmıştır.

Mağdurenin ruhsal rahatsızlığı ve bundan kaynaklanan fiile mukavemet edememe hali sanık tarafından bilinmektedir. Esasen mağdure ile bir yıla yakın arkadaşlık yapan sanığın bunu fark etmemiş olması da düşünülemez. Bu sebeplerle sanığın eylemine uyan 109/1, 3f, 109/5, 102/2, 3/a, 43, 62 ve 53. maddeleri uyarınca cezalandırılması gerektiği düşüncesiyle sayın çoğunluğun kanaatine iştirak edilmemiştir.